Briefkaart van MUTTI MÜLLER, in Seedorf. Voor velen de uitgaansgelegenheid. Disco op loopafstand van de Kazerne. Daaronder dochter Inge Müller Mutti Müller zelf (zij is te zien in het verhaal van Jan Schuurman op pagina 90) werd, na gelang de avond vorderde, met het kwartier knapper en kon dus na een paar uur wedijveren met haar dochter. Niet alle feesten werden op de legerplaats gehouden. De onderofficieren bijvoorbeeld, hielden hun Koninginnedag lange tijd in Brüttendorf. De koks van de oo-mess hadden dan weer hun beste beentje voorgezet door het buffet te voorzien van de mooiste sculpturen gehakt uit een ijsklomp. De officieren van het bataljon hielden hun jaarlijks terugkerend Trakehnerbal ook weleens buitengaats. Op dat bal werden ook Duitse collega’s uitgenodigd. Het bataljon was zeker ook goed in “het regelen en ritselen”. Als de naam Leo van Offeren wordt genoemd dan gaan bij vele beroepsmilitairen die toen dienden een licht op. Leo diende in de jaren ’70 als KVV-sergeant menagemeester. In de gastronomische geneugten van het bataljon regelde hij van alles en had daarin een tamelijk vrije hand. Feest geslaagd? Leo gevraagd! Deel staf, o.a. 2e v li Leo van Offeren, ritm Henk Nix, zittend maj Vredevoogd en staand de elnt Dick Visser Naast het vertier en vermaak kreeg ook het geestelijk welzijn alle aandacht. In de diverse militaire tehuizen of op hun bureaukamers was altijd wel een militaire dominee, pastoor, raadsman en later ook een rabbijn en imam te vinden. Ook het bataljon hield een oogje in het zeil. Iedere week kwam de Sociale Coördinatie Commissie bijeen waar o.l.v. de S1 (personeelszaken) een oecumenisch opererend geestelijke verzorger, de desbetreffende Eskadronscommandant en de bataljonsarts bij aanwezig waren. Aldaar werden voor opgetreden personeelsproblemen oplossingen gezocht en gevonden. Het personeel werd ook in de gaten gehouden. De S2 (inlichtingen en veiligheid) had een dossier met gesignaleerde militairen, dat zijn militairen die minder betrouwbaar zouden kunnen zijn. Ook bij de wacht hing soms een lijst met gesignaleerde personen die de legerplaats niet mochten betreden. Heden ten dage is dat anders geregeld. De Militaire Inlichtingen en Veiligheids Dienst (MIVD) had een dependance net buiten de poort. De legerplaats Seedorf beschikte ook over een Bureau Voorlichting. Die was gehuisvest net buiten de poort in een van de “Feldwebelwohnungen”. Het bureau gaf periodiek het blad “Griffioen” uit, waarin het wel en wee van de legerplaats en daarbuiten werd omschreven en waarin gebeurtenissen werden verhaald. 117
119 Online Touch Seedorf en Mutti Muller Home